Barnardia japońska

©

Barnardia japonica

Opis

Rodzina: Asparagaceae

Synonimy: Ornithogalum japonicum, Scilla chinensis, Scilla japonica, Scilla sinensis, Barnardia scilloides, Barnardia sinensis i 34 inne.

W amatorskiej uprawie bardziej jest znana jako Scilla scilloides – Cebulica chińska.

Odkrywca Carl Peter Thunberg opisał roślinę jako Ornithogallum japonicum – Śniedek japoński w 1784 roku. Potem pojawiły się inne nazwy, w roku 1826 John Lindley stworzył rodzaj Barnardia i odtąd obowiązuje ta właśnie nazwa.

Jajowate cebulki do 5 cm z brązową łuską okrywającą. Liście zazwyczaj 4 lub 5 sztuk trawiaste o szerokości 1 cm i długości do 40 cm, miękkie i gładkie. Pęd kwiatostanowy wyrasta ponad liście i kończy go grono o długości do 20 cm. Jest ono gęsto pokryte niewielkimi, sześciopłatkowymi kwiatami. Owocem jest owalna torebka zawierająca od 1 do 3 ciemnych, owalnych nasion. Dojrzewają one na początku listopada. W naszym klimacie na nasiona możemy liczyć tylko przy długiej jesieni i to tylko z dolnej części grona.

Występowanie

Naturalnie występuje w Chinach, Japonii, na Tajwanie i w okolicach Władywostoku w Rosji. Siedliskiem są obrzeża lasów, kamieniste łąki na wysokości od poziomu morza do 2600 m npm.

Wysokość

30-45 cm.

Termin kwitnienia

Najczęściej zaczyna kwitnąć pod koniec lipca i kwitnie nieco ponad miesiąc. Przy bardzo wysokiej temperaturze krócej.

Kolor kwiatu

Jasnoróżowy.

Stanowisko

Od pełnego słońca do półcienia. Lepiej by słońce miała minimum 10 godzin dziennie.

Wymagania i pielęgnacja

Jedynym bezwzględnym warunkiem jest przepuszczalność podłoża. Drugim już niekoniecznie bezwzględnym, jest zapewnienie wilgoci w czasie upalnego lata. Inaczej roślina może nam wejść w stan letniego spoczynku i później będziemy mieć gołe pędy z mniejszymi kwiatostanami lecz bez liści. Nie wygląda to wówczas zbyt ciekawie. Przy ochronie przed nadmiarem wody cebule zimują w gruncie.

Z powodzeniem można uprawiać w pojemnikach jeśli wymieszamy ziemię z drobnym żwirem i na dno damy solidny drenaż.

Przy uprawie roślin cebulowych pamiętamy, że kwiatostan powstaje w oparciu o zgromadzone zapasy, dlatego w fazie liści należy dbać by rośliny miały ‘co jeść’. W przypadku wszystkich roślin cebulowych bardzo ważnymi składnikami są fosfor i potas. Fosfor wpływa na ilość kwiatków w kwiatostanie, czyli na jego gęstość, a potas na długość kwitnienia i szybsze gromadzenie zapasów w cebuli. Natomiast na początku fazy liści należy dać także trochę azotu by wyrosły ładne i duże, tym samym sprawne pod względem przetwarzania składników.

Mrozoodporność

W naszym klimacie spokojnie możemy uprawiać roślinę w całym kraju, jedynie w chłodniejszych województwach należy dokładniej chronić cebule przed mrozem, a szczególnie przed nadmiarem wody w glebie w czasie zimy.

Rozmnażanie

Przez cebulki przybyszowe oraz wysiew nasion. Z nasion rośliny zaczynają kwitnienie jeśli cebulka osiągnie około 3 cm, lecz dla szybszego wzrostu cebulki nie dopuszczajmy do kwitnienia usuwając zawiązek pędu kwiatostanowego. W sprzyjających warunkach roślina daje samosiew.

Choroby i szkodniki

Brak takowych.

Zastosowanie

Z racji mniejszych rozmiarów i jasności kwiatków warto sadzić ją w pobliżu naszych oczu. Równie dobrze będzie się czuła na skalniaku jak i na brzegach rabat, czy w pojemnikach. Chcąc mieć szybko ładną kępkę cebulki należy sadzić gęsto.

Uwagi

Nazwa rodzaju”Barnardia” jest uhonorowaniem Edwarda Barnard,

A
A
A
Przypisy

---

Wykorzystano zdjęcia z następujących stron:

Cebule – http://blog.daum.net/ks1471/7135662

W doniczce – http://blog.livedoor.jp/f0146/archives/52224289.html

Nasiona – http://smith.edu/gardens/bgilib/web/imageFrameset.php?cat=1&latin_name=Scilla+scilloides

Owocostan – http://pacificbulbsociety.org/pbswiki/index.php/Barnardia