Indygowiec Kiryłowa

©

Indigofera kirilowii

Opis

Rodzina: Fabaceae

Ciekawy krzew z racji swego pochodzenia(dawniej rodzina nazywała się motylkowate). Krzewy z tej rodziny nie są domeną północnych klimatów. Przedstawiam najbardziej odporny z nich.

Nie jest zbyt wysoki, o dość cienkich pędach i pierzastozłożonych liściach, które jesienią pięknie się wybarwiają na żółty kolor. Kwiaty typowe dla rodziny motylkowatych czyli złożone z żagielka i łódeczki. Zebrane są w niewielkie grona wyrastające w kątach liści w górnej części tegorocznego pędu. Owocem jest wielonasienny strąk. Rozrasta się przez rozłogi korzeniowe.

Występowanie

Północne Chiny, Korea, Japonia.

Wysokość

Maksymalna wysokość to 1 metr, lecz rzadko osiągana. Najczęściej od 0,5 do 0,8 m

Termin kwitnienia

Pełnia kwitnienia przypada na przełom czerwca i lipca.

Kolor kwiatu

Fioletowe z odcieniem różu.

Stanowisko

W naszym klimacie tu zaczynają się schody. Dla maksymalnego kwitnienia wymaga stanowisk słonecznych, lecz może ono nastąpić tylko wówczas jeśli korzenie znajdą dostateczną ilość wody. Przy suchszej ziemi kwitnąć będzie, ale nie jest to coś co mogłoby zachwycić.

Wymagania i pielęgnacja

Wymaga od nas gleby żyznej i dobrze przepuszczalnej. Jak większość roślin z cieplejszych stref woli gleby obojętne w kierunku zasadowym. Kiedy się u nas dobrze zadomowi będzie tolerował krótkotrwałe susze. Byle nie wystąpiły one przed kwitnieniem. Jeśli wystąpią później krzewy będą miały ładny kolor liści. Z uwagi na jego niepełną mrozoodporność trzeba go okrywać jak róże. Wiosną wszystkie pędy przycinamy tuż nad ziemią. Wystarczy jedno oczko na pędzie. Tym sposobem uzyskujemy bardziej gęsty krzew z większą ilością kwiatostanów. Po przycięciu rozsypujemy dawkę nawozu pełnoskładnikowego i mieszamy z ziemią. Przed kwitnieniem(w momencie ledwie co wykształconych, maleńkich pączków) można dać jeszcze raz, ale już nawóz tylko fosforowo-potasowy.

Mrozoodporność

Teoretycznie jest odporny w strefie USDA 6b z temperaturami do -20,6 ⁰C. Jednak w naszym kraju krzew często zachowuje się jak bylina, ponieważ tylko dolna część pędu dostatecznie zdrewnieje by przetrwać zimę. Nie ryzykowałabym jednak utratę krzewu i radzę okopcować do wysokości około 30 cm.

Rozmnażanie

Najczęściej rozmnażamy przez wysiew nasion, które z racji dość twardej okrywy należy moczyć w letniej wodzie przez co najmniej 12 godzin. Jeśli postawimy naczynie na kaloryferze, to woda przez cały okres będzie letnia. Można nieco uszkodzić skórkę, ale ostrożnie. Siewki wschodzą bardzo nierówno.

Nieco lepszym rozwiązaniem są sadzonki półzdrewniałe z tzw. piętką, pobierane latem (lipiec / sierpień). Sadzonka powinna mieć 5 – 8 cm. Zanurzamy piętkę w ukorzeniaczu i pojedynczo sadzimy do małych doniczek. Pierwszą zimę sadzonki powinny spędzić w lekko ogrzewanej szklarni, lub w chłodnym pomieszczeniu, zabezpieczone przed minusowymi temperaturami.

Podobnie postępujemy z sadzonkami zdrewniałymi- pobieramy je pod koniec zimy.

Jeśli ktoś ma dostęp, to najprościej jest oddzielić odrosty korzeniowe.

Choroby i szkodniki

Na razie nie stwierdzono żadnych infekcji.

Zastosowanie

W idealnych warunkach powinniśmy zapewnić mu zielone, jednolite tło. Będzie ładnie kontrastował zarówno w czasie kwitnienia, jak i podczas jesiennego żółknięcia liści.

Uwagi

Nazwa rodzaju”Indigofera” nawiązuje do pozyskiwania barwnika o nazwie indygo.

A
A
A
Przypisy

---

Wykorzystano zdjęcia z następujących stron:

Latem+jesienią – http://www.plantplaces.com/perl/viewplantdetails.pl?filter=plant&plant

W październiku – http://www.phengels.fr/page225.html

‘Angyo Snow’ – https://jcraulstonarboretum.wordpress.com/tag/plants/page/2/

W doniczce – http://www.monrovia.com/plant-catalog/plants/3453/chinese-indigo/