Virginia Sweetspire | Kwiaty ogrodowe

Itea wirginijska

22 sierpnia, 2012 — zojalitwin

©Itea virginica

Opis

Rodzina: Grossulariaceae – agrestowate

Gatunek to średniej wielkości wolno rosnący krzew o sezonowych liściach. Rozrastający się na boki przez płytko pod ziemią położone rozłogi. Pędy wzniesione, lecz wraz z przyrostem długości ładnie przewieszające się. Młode pędy od strony słońca czerwonawe.

Liście na pędzie ułożone naprzemianlegle. W zarysie lancetowate z drobno ząbkowanym brzegiem o długości do 10 cm. Części ogrodnikom przypominają liście wierzby. Nadają roślinie jesiennej dekoracyjności, bo nie dość, że długo utrzymują się na pędach to ładnie przebarwiają się na kolor czerwonawy.

Wiosną o atrakcyjności krzewu stanowią jego nietypowe kwiatostany. Kształtem przypominają długą rurkę złożoną z małych pięciopłatkowych kwiatków. Długość kwiatostanu to rzecz odmianowa, lecz u gatunku ma on nie mniej jak 10 cm. Kwiatki są pachnące i ściągające wiele motyli oraz innych owadów z uwagi na tworzenie dużej ilości nektaru.

Najczęściej wszystkie kwiaty są zapylane i powstaje zwisający owocostan. W mieszkach (jak na zdjęciu) znajduje się po kilka brązowawych nasion.

Na naszym rynku można już dostać co najmniej kilka odmian, ja wymienię te najbardziej popularne bo nowe przybywają co roku.

‚Henry Garnet’ – najstarsza odmiana. Niższa od gatunku bo rzadko przekracza metr wysokości. Jesienią liście o czerwonawo-fioletowym odcieniu.

‚Little Henry’ – jeszcze niższa odmiana. Kwitnie długo i chyba najbardziej purpurowe liście jesienią.

‚Sarah Eve’ – płatki kwiatów prawie białe w środku lecz szypułki i zewnętrzna strona płatków podbarwione na różowo. Rośnie bardzo wolno.

‚Saturnalia’ – odmianę cechuje żółto-pomarańczowo-czerwone zabarwienie liści jesienią.

Występowanie

Na mapce widać, że roślina pochodzi z południowo-wschodnich stanów USA.

Wysokość

Gatunek w naszych warunkach może dorosnąć do 180 – 200 cm. Najczęściej jest niższy.

Termin kwitnienia

Roślina kwitnie obficie na przełomie maja i czerwca. Odmiany mogą kwitnąć nieco później.

Kolor kwiatu

Z daleka kwiatostany wyglądają na białe. Naprawdę kwiatki mają lekko kremowy kolor.

Stanowisko

Według literatury roślinę można posadzić i w słońcu i w półcieniu i w jasnym cieniu. Doświadczenie jednak mówi, że najobfitsze kwitnienie i najlepiej wybarwione liście jesienią uzyskamy na stanowisku słonecznym lub w półcieniu, ale wówczas roślina musi mieć co najmniej 8 godzin bezpośredniego słońca. Takie stanowisko ma jednak swoją wadę. Roślina potrzebuje dużej wilgotności ziemi więc dając jej stanowisko w pełnym słońcu musimy się liczyć z częstym podlewaniem. Zatem wybór stanowiska zależy od naszych priorytetów.

Wymagania i pielęgnacja

Wymaga gleb raczej żyznych, przepuszczalnych, lekko kwaśnych i co najważniejsze dobrze utrzymujących wilgoć. Nie jest prawdą, że będzie rosła na każdej glebie. O ile rodzaj gleby jest mniej istotny(byle przepuszczalny) o tyle odczyn gleby jest już istotniejszy. Gleby gdzie pH jest już wyższe od 6,5 to gleby obojętne i na nich roślina może wykazywać minimalne oznaki chlorozy. Chloroza będzie coraz wyraźniejsza wraz ze wzrostem współczynnika pH. Ponieważ zadomowienie się rośliny może potrwać nawet sezon więc nie żałujmy jej w tym czasie wody. Po zadomowieniu się zniesie krótki okres suszy lecz przy przedłużającej się suszy trzeba podlewać.

Nawożenie powinno być ostrożne, najlepiej nawozem przeznaczonym dla krzewów. Można raz w roku dać nawóz do krzewów kwasolubnych by utrzymać niższe pH podłoża.

Roślina w zasadzie nie wymaga cięcia. Niemniej musimy wiedzieć iż Itea kwitnie na pędach wyrosłych w ubiegłym roku. Zatem, jeśli decydujemy się na cięcie(np dlatego, że krzew stracił ładny pokrój) musimy go wykonać bezpośrednio po kwitnieniu. Jeśli będziemy zwlekać zetniemy dużo zawiązków pąków kwiatowych na następny rok. Inną czynnością wpływającą na wygląd i wielkość krzewu będzie odcięcie wczesną wiosną zbytecznych odrostów korzeniowych.

Mrozoodporność

Z tą mrozoodpornością to jest różnie. Niby najniższa strefa odporności to 6a, a tak naprawdę wiele zależy od konkretnego usytuowania ogrodu. Młode krzewy warto jednak zabezpieczać jeśli zapowiadane są duże spadki temperatur. Często można się spotkać z zaleceniem okrywania tylko dolnej partii krzewu. Byłoby to dobre gdyby chodziło o przezimowanie krzewu. Nam chodzi aby kwitł. Ponieważ kwitnie na ubiegłorocznych pędach więc okrycie tylko dołu mija się z celem. Przecież to co odbije z tych dolnych pędów będzie rosło w danym roku zatem nie będzie kwitnąć. Trzeba okrywać cały krzew by wszystko co urosło w poprzednim roku miało szansę przezimować.

Rozmnażanie

Najprostszym sposobem jest odcięcie odrostów korzeniowych i posadzenie w nowym miejscu zanim wyschną korzenie. Zatem, dając komuś sadzonkę musimy te korzenie zabezpieczyć przed wyschnięciem.

Łatwo też rozmnaża się z sadzonek półzdrewniałych. Warto jednak użyć ukorzeniacza. Wyraźnie przyspiesza proces.

Wysiew nasion po stratyfikacji to najrzadszy sposób rozmnażania bo długotrwały.

Choroby i szkodniki

U nas na razie brak istotnych zagrożeń.

Zastosowanie

Ładnie wygląda nad naturalnymi zbiornikami wody, gdzie brzegi są wilgotne. Z racji wytwarzania rozłogów nadaje się na roślinę zabezpieczającą skarpy np. nad rowami melioracyjnymi itp.

Wszystkie niższe odmiany z powodzeniem można uprawiać w pojemnikach.