Mak syberyjski

©

©Papaver nudicaule

Opis

Rodzina: Papaveraceae – makowate

Po raz pierwszy opisany przez botaników w 1759 roku.

W naturze jest krótkowieczną byliną tworzącą kępki żółta­wozielonych lub szarawozielonych pierzastych liści odziomkowych. Poszczególne odcinki są jednak dość szerokie i lancetowate w zarysie. Bezpośrednio z korzenia wyrasta nieulistniona łodyżka zakończona kwiatem. Ten typ łodyżki nazywany jest głąbikiem. Zarówno liście jak i głąbik oraz działki kielicha są pokryte ciemniejszymi i szczeciniastymi w dotyku włoskami. Kwiaty u gatunku to maksimum 6 cm średnicy i mające nieco miseczkowaty kształt oraz delikatny zapach.

Z racji swego pochodzenia, nie tylko subpolarnego, ale i z kontynentalnego klimatu najdłużej utrzymać je można właśnie w takich strefach. Im bardziej ciepło i towarzysząca temu większa wilgotność tym trudniej utrzymać roślinę jako bylinę. Najlepiej wówczas przejść na uprawę dwuletnią lub roczną wysiewaną wczesną wiosną. W moim konkretnym wypadku utrzymałam ją tylko 2 lata.

Ponieważ wśród maków jest to najlepszy gatunek do uprawy na kwiat cięty wiele firm co roku wyprowadza wiele nowych grup odmian w handlu dostępnych jako mieszanki kolorystyczne. Większość tych mieszańców uprawnych ma duże kwiaty szer. do 12 cm i duże spektrum barwne.

‚Aurora Borealis’ ma duże kwiaty białe, żółte, pomarańczowe, łoso­siowe do czerwonych.

‚Champagne Bubbles’ wys. do 40 cm ma kwiaty duże, od żółtych do czerwonych.

‚Garden Gno­ma’, syn. Gartenwerg jest karłowa, wys. do 30 cm, i ma kwiaty, od białych i żółtych po­przez łososiowe i pomarańczowe do czerwo­nych.

‚Kelmscott Giant’ wys. ok. 80 cm ma pastelowe kwiaty.

‚Oregon Rainbows’ ma pojedyncze lub podwójne kwiaty szer.nawet do 18 cm, od białych i żółtych do czerwonych, a tak­że dwubarwne lub z ciemniejszym albo ja­śniejszym brzegiem.

‚San Remo’ wydaje po­jedyncze kwiaty, najczęściej żółte, pomarańczowe i czerwone.

‚Unwins Giant Coonara’ wys. do 50 cm ma żółte, pomarańczowe i czer­wone kwiaty.

‚Wonderland’ dają kar­łowe rośliny w całej gamie barw.

Występowanie

Gatunek naturalny dla północnej i wschodniej Azji od wschodnia Syberii, poprzez Ałtaj, Kazachstan, po Mongolię oraz północnej części Ameryki Północnej (Jukon i Alaska).

Wysokość

Od 25 – 50 cm w zależności od odmiany.

Termin kwitnienia

Rośliny z jesiennego wysiewu zakwitają późną wiosną i wczesnym latem, z wiosennego wy­siewu zaś w drugiej połowie lata.

Kolor kwiatu

U gatunku białe lub żółte u odmian białe, jaskrawożółte, po­marańczowe lub czerwone. Także wiele pośrednich odcieni jak również dwukolorowe kwiaty

Stanowisko

Zalecane jest stanowisko słoneczne. Z własnego doświadczenia wiem, że kwiaty utrzymują się dłużej i roślina lepiej kwitnie, kiedy ma chłodniej, a takie ma warunki przy wystawie wschodniej. Ma wówczas wymagane 6 godzin słońca, ale rannego słońca.

Wymagania

Jeśli chcemy ją utrzymać dłużej roślina stawia jeden podstawowy warunek – przepuszczalne lecz nie jałowe podłoże. Obojętnie jednak od tego czy zależy na na dłuższym jej utrzymaniu czy traktujemy jak roślinę roczną mieszamy podłoże z dużą ilością kompostu. I dopiero w tak przygotowane podłoże sadzimy rośliny. Prace pielęgnacyjne ograniczają się do utrzymania dostatecznej wilgotności podłoża oraz do usuwania przekwitłych kwiatów co u maków ma duże znaczenie bo przekłada się dość wyraźnie na długotrwałość kwitnienia. Na nasiona zostawiać nie warto bo w uprawie praktycznie nie ma gatunku, a mieszańce nie powtarzają cech roślin macierzystych.

Mrozoodporność

Pod warunkiem przepuszczalności gleb lecz rzadko dłużej jak dwa lata.

Rozmnażanie

Nasiona bardzo drobne. Wysiew nasiona wprost do gruntu najlepiej wczesną jesienią. Można także wczesną wiosną.

Choroby i szkodniki

Praktycznie brak realnych zagrożeń.

Uwagi

Jak wszystkie maki zraniona roślina wydziela mleczny sok, należy zatem uważać by nie zatrzeć oczu. Także przy ścinaniu kwiatów trzeba włożyć natychmiast końcówkę łodyżki do bardzo ciepłej wody by zatrzymać wyciek soku. Przyczynia się to wydatnie do przedłużenia trwałości ściętych kwiatów.