Mak wschodni

©

©Papaver orientale

Opis

Rodzina: Papaveraceae – makowate

Syn. P. bracteatum

Pod ziemią gruby korzeń palowy mocno utrudniający przesadzanie rośliny. Nadziemna część to dość wysoka i gęsta kępa wzniesionych i ulistnionych pędów oraz liści odziomkowych. Liście pierzastodzielne o długości do 30 cm. Cała roślina wraz z działkami kielicha szczeciniasto owłosiona. Kwiaty pojedyncze 4-6 płatkowe o średnicy dochodzącej do 15 cm. U gatunku i przeważającej części odmian z prawie czarną lub fioletową plamką u nasady płatków. Makówka prawie kulista i gładka.

Wykaz może nie najnowszych lecz najłatwiej dostępnych odmian. Przeciętna wysokość 60 – 70 cm.

‚Allegro’ i ‚Allegro Vivas’ – około 70 cm wysokości, kwiaty jaskrawo-szkarłatne z dużymi czarnymi plamka­mi u podstawy płatków.

‚Beauty of Livermere’ – wys. 1,2 m, kwiaty szkarłatne z dużymi czarny­mi plamkami u podstawy płatków.

‚Black and White’ – kwiaty białe, czarno nakrapiane płatki.

‚Blue Moon’ – wys. l m, kwiaty o średnicy do 25 cm mają blado purpuroworóżowe płatki z czarną plamką u podstawy i kasztanowatym żyłko­waniem na zewnętrznej stronie.

‚Cedric’s Pink’, syn. ‚Cedric Morris’ – ma różowe płatki z czarnymi plamkami oraz wys. l m.

‚Curlilocks’ – kwiaty pomarańczowo czerwone, mające czarną plamką u podstawy płatków i charakte­rystycznie postrzępione brzegi.

‚Doubloon’ – ma wys. l m i pomarańczowo-czerwone, półpełne kwiaty bez plamek.

‚Indian Chief’ – ma mahoniowo-czerwone kwiaty bez plamek.

‚Ladybird’ – ma wys. 60 cm i cynobro­we kwiaty z czarną plamką u podstawy płat­ków.

‚Marcus Perry’ – wys. około 70 cm o pomarańczowo-szkarłatnych kwiatach bez plamek.

‚Mrs Perry’ – kwiaty intensywnie łososiowo-różowe z czarną plamką u podsta­wy płatków.

‚Perry’s White’ – wys. l m, kwiaty czysto białe z ciemnym środkiem i fioletowo-czarnymi pręcikami.

‚Picotee’ – kwiaty kryzowane, białe z pomarańczowo obrzeżonymi płatkami.

‚Scarlet King’ – kwiaty ma półpełne krwi­stoczerwone na łodygach wys. l m.

‚Turkenlouis’ – ma wys. l m. Ciemno szkarłatne płatki mają czarne plamki u podstawy i lekko powcinane brzegi.

Nie wymieniłam tu odmian niższych jak również odmian mieszańców międzygatunkowych.

Występowanie

Gatunek pochodzi z Kaukazu i Iranu i w uprawie to raczej rzadkość.

Wysokość

W zależności od odmiany od 30 do 100 cm.

Termin kwitnienia

Koniec maja – czerwiec w zależności od przebiegu pogody.

Kolor kwiatu

Wszelkie odcienie białego, różu i czerwieni, a także połączenia tych kolorów.

Stanowisko

Maki uprawiamy wyłącznie na stanowisku słonecznym.

Wymagania

Ponieważ na terenach naturalnego występowania przy typowo kontynentalnym klimacie lato to jedno pasmo słońca i wysokiej temperatury. Dlatego po zawiązaniu nasion nadziemne części rośliny giną bo łatwiej im wówczas przetrwać te niekorzystne warunki. Tak samo zachowują się u nas bo steruje tym genetyka rośliny. Musimy to brać pod uwagę i za sąsiadów wybierać im rośliny o rozłożystym pokroju i bujnym ulistnieniu. Nie będzie wówczas widać pustych miejsc. Te sąsiadujące rośliny rosnąć będą swoistą podpórką dla stosunkowo wysokich maków w dużym stopniu zapobiegając wykładaniu się ciężkich pędów makowych.

Rośliny te sadzimy na glebach przepuszczalnych. Na cięższych konieczny będzie bardzo solidny drenaż pod korzeniami i mocno rozluźniona ziemia wokół korzeni. Ich mięsisty korzeń palowy jest bardzo podatny na choroby gnilne przy nawet tylko nieznacznym nadmiarze wody. Pamiętajmy, że genetyka przygotowała tą roślinę do przetrwania w lekkiej ziemi wymieszanej ze żwirem skalnym. Dlatego korzenie te mają zdolność gromadzenia wody i sięgają bardzo głęboko by ją znaleźć. Rośliny przystosują się do podłoża lekko kwaśnego, ale zdecydowanie wolą odczyn zbliżony do obojętnego bo w naturze rosną na podłożu ze skał wapiennych.

Na koniec jedna sugestia. Z racji dość mocnego pokroju, intensywnej barwy dużych kwiatów, niemałego wzrostu, tendencji do pokładania się i wczesnego kończenia wegetacji wybierajmy dla nich miejsca w środku lub z tyłu rabaty w zależności od jej szerokości. Przed posadzeniem dobrze przemyślmy lokalizację bo o ile jesienią łatwo oddzielić i posadzić kępki liści pojawiające się na dość licznych rozłogach to samą roślinę przesadzić raczej się nie da bez strat.

Mrozoodporność

Na terenach zachodnich kraju zimuje bez problemu. W zimniejszych rejonach wykorzystać kompost jako okrycie, które wiosną przemieszamy z ziemią

Rozmnażanie

Można przez wysiew nasion. Rośliny kwitną wówczas w kolejnym roku. Nasiona trzeba kupować bo z własnych nie uzyskamy roślin podobnych do matecznego egzemplarza.

Znacznie lepszym rozwiązaniem są sadzonki korzeniowe. Czasem po połowie lutego pojawiają się takie właśnie sadzonki zapakowane w woreczek foliowy. Z reguły jest jeszcze za zimno na sadzenie w gruncie. Lepiej wówczas posadzić takie kawałki korzeni do doniczek, a na miejsce stałe posadzić po połowie maja – nie zapominając o hartowaniu rozsady. Także sami możemy to zrobić jeśli zależy nam na powiększeniu ilości egzemplarzy. Sposób pobierania i postępowania z nimi opisałam w poradniku ogrodnika na tym blogu.