Aster tongolski

©

©Aster tongolensis

Opis

Rodzina: Asteraceae

Jest rośliną kłączową, a gęsto rozmieszczone kępki liści tworzą mały dywanik. Liście odziomkowe owalne w kształcie, a blaszka liściowa zwęża się w ogonek. Ze środka kępki wyrastają bezlistne pędy kwiatowe zakończone kwiatostanem w postaci koszyczka, co jest cechą charakterystyczną dla wszystkich roślin z tej rodziny. Brzeżne kwiaty języczkowate są długie i wąskie. Tzw. oczko to nic innego jak gęsto ułożone kwiaty rurkowate. To one są zapylane i wydają nasiona. Z racji sporej ilości pyłku i miodników kwiaty te są dużą atrakcją dla wszelkich owadów tym bardziej że nie ma jeszcze wtedy zbyt dużo kwitnących roślin. Owocem i jednocześnie nasionem jest znów typowa dla roślin z tej rodziny niełupka.

Na rynku szczególnie tym zachodnim funkcjonuje wiele odmian wybrałam te najpowszechniej występujące:

‚Berggarten’ – odmiana nieco wyższa o niebiesko-purpurowych kwiatach.

‚Berggarstenzwerg’ – najniższa z dostępnych odmian z reguły niewiele ponad 20 cm wysokości.

‚Leuchtenburg’ – ma kwiaty purpurowe.

‚Napsbury’ – ma kwiaty ciemno-purpurowe.

‚Sternschnuppe’ – ma kwiaty niebieskie.

‚Wartburg Star’ – ma niebiesko fioletowe kwiaty i jest to chyba najstarsza i najpowszechniej uprawiana odmiana.

Występowanie

Naturalnie występuje w górach od Zachodnich Chin do Nepalu. Siedliskiem są kamieniste łąki na wysokości do ponad 3000 metrów npm.

Wysokość

Od 20 do nawet 60 cm.

Termin kwitnienia

Kwitnie wcześnie. Standardowo jest to maj i początek czerwca.

Kolor kwiatu

Kwiaty języczkowe są fioletowo-niebieskie, w różnym nasileniu poszczególnego koloru, a kwiaty rurkowate, czyli tzw oczko jest pomarańczowe.

Stanowisko

Mimo iż radzi sobie z lekkim zacienieniem to najładniej wygląda i kwitnie w pełnym słońcu.

Wymagania i pielęgnacja

Podstawowym i bezwzględnym wymaganiem jest przepuszczalność podłoża. Sadząc na rabatach przy glebach trochę lepszych mieszajmy ją z drobnymi kamieniami lub żwirem, inaczej może wypaść już pierwszej zimy. Najlepszym odczynem jest lekka kwasowość, jako że w górach znajdujemy roślinę na podłożu granitowym. Posiadając bardzo słabe ziemie wymieszajmy je z kompostem. Zapewni to nam szybki wzrost i gęsty dywanik z liści po kwitnieniu, a jak wiadomo im więcej kępek tym więcej pędów kwiatowych. Praktycznie jedynym wymogiem pielęgnacyjnym jest dość częste dzielenie rośliny. Nie trzymajmy rośliny dłużej jak 3 lata, bo ma tendencję do wypadania i nie tyle załatwi roślinę mróz ile starość i nawet bardzo niewielki nadmiar wody w zimie.

Mimo że mam jako glebę tzw piaski gliniaste to na zimę nakładam na kępkę stary plastikowy pojemnik. Mam wówczas pewność, że roślina mi nie wypadnie, bo ilość wody w podłożu wokół rośliny jest taka ile daje naturalne podsiąkanie.

Co do dzielenia to robię to standardowo, czyli wiosną trzeciego roku. W naszym klimacie znacznie lepszym wyjściem jest dzielenie roślin wiosną. Rośliny z racji coraz cieplejszego podłoża szybciej się korzenią i przed trudnym czasem zimy są już zaadaptowane. Ponieważ roślina najlepiej wygląda rosnąć w dużej kępce to po podzieleniu sadzę je dość blisko siebie w tym samym miejscu, tylko wyrzucam ziemię z grubo za dużego dołka i zastępuję ją kompostem. Unikam wówczas zjawiska, które ogrodnicy nazywają zmęczeniem podłoża. Objawić to może się na różne sposoby. Gorszym wzrostem, gorszym kwitnieniem, mniejszymi kwiatami, podatnością na choroby, a nawet łatwym wypadaniem roślin w czasie zimnych dni.

Nie polecam tego kwiatka do uprawy w pojemnikach. Jest to roślina typu dywanikowego i w doniczce wygląda niezbyt ciekawie, tym bardziej że naprawdę ładnie wygląda tylko w dużej grupie. Decyzja jednak należy do każdego indywidualnie. Jest jednak pewna opcja na skrócenie pędów kwiatowych. Są nią retardanty, czyli substancje skarlające. Rzecz droga i dla większości z nas poza zasięgiem. Jeśli ktoś ma znajomego ogrodnika hodującego chryzantemy w doniczkach to od niego może zdobyć niewielką ilość preparatu na dwukrotny oprysk. Wielkość kwiatów będzie taka sama tylko łodyżki będą krótsze i przez to ładniej roślina będzie wyglądać w pojemniku. Oczywiście w kolejnym roku zabieg trzeba powtórzyć, bowiem retardanty działają tylko przez sezon.

Mrozoodporność

Literatura podaje iż dolną strefą mrozoodporności jest USDA 5a z temperaturami do -28,8 °C. Owszem roślina wytrzyma tyle, lecz tylko przy bardzo przepuszczalnym podłożu. W górach jak gleba zamarznie to rozmarza dopiero wiosną i roślina ma sucho. U nas częściej jest huśtawka. Z tego powodu roślinę tą koniecznie trzeba zabezpieczać.

Rozmnażanie

Najłatwiej przez podział.

Nasiona wysiewamy w styczniu i poddajemy je stratyfikacji.

Choroby i szkodniki

Może pojawić się typowy wróg astrów czyli mączniak prawdziwy.

Zastosowanie

Nie sądzę by ta roślina nadawała się na miejsca reprezentacyjne. Mając sporo siewek można szybko stworzyć sobie grupę na rabacie, która już w drugim roku będzie widoczna nawet z daleka. Roślina świetnie nadaje się na kwiat cięty.

Uwagi

Nazwa rodzajowa ”Aster” pochodzi od starogreckiego słowa ἀστήρ (astér) = gwiazda. Jest to nawiązanie do nieco gwiaździstego kształtu kwiatów.

A

A

A

Przypisy

---

Wykorzystano zdjęcia z następujących stron:

Pokrój – http://forumogrodniczeoaza.pl/index.php/forum/64-byliny/118695-aster-tongolski

Liście – http://fotogalerie.pl/fotka/2741891178098611266,peonia,aster-tongolensis-.htm

W półcieniu – http://www.ibotky.cz/foto/864-aster-tongolensis.html

W doniczce – http://www.hopewellnursery.com/