©
©Campanula chamissonis
Opis
Rodzina: Campanulaceae – dzwonkowate
Prawidłowa nazwa rośliny to Campanula dasyantha subsp. chamissonis.
Z mocnego i grubego korzenia wyrastają podziemne rozłogi oraz bardzo skrócona łodyga, na której liście ułożone są tak blisko, że tworzą rozetkę liściową.
Listki mają łopatkowaty kształt, do 4 cm długości, są na dość długim ogonku. Blaszka jasnozielona, błyszcząca o drobno karbowanym brzegu. Na około 5 cm łodyżce pojawia się pojedynczy, dzwonkowaty kwiat do 3,5 cm długości. Owocem jest typowa rogata torebka z bardzo drobnymi, jasnymi nasionami.
Występowanie
Miejsce pochodzenia to rozległy teren rozciągający się od wschodniej części Syberii z przyległymi wyspami przez Japonię po Alaskę.
Wysokość
O ile na północy rzadko przekracza 5 cm, to u nas kwitnąca roślina może dorosnąć do około 13 cm.
Termin kwitnienia
W naszej strefie jest to najczęściej koniec maja. Po zakończeniu okresu masowego kwitnienia może przez resztę roku kwitnąć pojedynczymi kwiatami.
Kolor kwiatu
Jest dość zmienny od lazurowo-błękitnego po dość ciemny niebieski, zawsze jednak z prawie białym gardłem. Jest odmiana białokwiatowa.
Stanowisko
Wybierając stanowisko trzeba pójść na kompromis między długością czasu pełnego nasłonecznienia, a chłodem stanowiska. Optymalnym byłoby takie, które zapewniałoby minimum 8 godzin bezpośredniego słońca poczynając od wschodu.
Wymagania i pielęgnacja
Roślina raczej łatwa w uprawie jeśli spełnimy dwa stawiane przez nią wymogi. Pierwszy to duża ilość kamiennego tłucznia w glebie. Drugi to lekka stała wilgotność. Oba nie są trudne do spełnienia. Uprzedzam, jeśli damy roślinie tzw. dobre stanowisko, to albo zmarnieje lub w najlepszym razie będzie marnie kwitła. Jeśli sadzimy roślinę na rabacie musimy ściółkować żwirem glebę. Pozwoli nam to zachować nie tylko jej niższą temperaturę, ale także lekką wilgoć. Ściółka powinna mieć około 3 cm.
Gdyby się okazało, że mimo naszych starań roślina marnieje lepiej przesadzić ją do doniczki. Dajemy wówczas jako podłoże zwykłą ziemię do kwiatów wymieszaną pół na pół z drobnym żwirem akwarystycznym. Dno doniczki musi wypełnić żwir jako warstwa drenażowa, a górne 3 cm też żwir by roślina nie leżała na mokrej ziemi. Cudownie by było by doniczka była ceramiczna i nieszkliwiona. Taką doniczkę dołujemy w gruncie. Woda z podsiąkania gruntowego będzie wolno przenikała przez pory doniczki zapewniając dolną warstwę delikatnie wilgotną. My odgrzebując warstwę żwiru podlewamy, jeśli stwierdzimy że ziemia jest sucha. Tym sposobem odratujemy roślinę i doprowadzimy ją do dobrej kondycji. W kolejnym sezonie możemy wybrać zbyt dobrą ziemię ogrodową i razem ze żwirem wymieszać kompost liściowy. Jest to duża ilość próchnicy, ale mało zasobna w składniki pokarmowe ziemia.
Mrozoodporność
Całkowita na terenie całego kraju. Warunkiem jedynie jest doskonała przepuszczalność gleby dla zimowej wody. Mając jakiekolwiek wątpliwości lepiej zabezpieczyć roślinę przed woda opadową.
Rozmnażanie
Nasiona potrzebują stratyfikacji przez około 3 miesiące. Najlepszym rozwiązaniem jest siew jesienny. Wysiewy przykrywamy tylko cienką warstwą perlitu, jako że potrzebne jest światło dla dobrego kiełkowania.
Podział bardzo łatwy w uwagi na podziemne rozłogi.
Oddzielanie pojedynczych rozetek z kawałkiem podziemnej łodyżki i ukorzenianie w zacienionym miejscu. Sadzonkowania dokonujemy w lipcu i sierpniu. Konieczne jest zabezpieczenie dla utrzymania prawidłowej wilgotności.
Choroby i szkodniki
CHOROBY
Poza gniciem szyjki korzeniowej raczej roślina zdrowa. Podaję jedynie z obowiązku jakby coś się działo.
Bardzo duża podatność na gnicie szyjki korzeniowej jeśli w glebie jest zbyt dużo wody.
Plamistość liści może oszpecić roślinę ale nie zabije jej.
Rdza objawia się pomarańczowymi lub czerwonawo-brązowymi naroślami na spodzie liścia. Liście zasychają a roślina karłowacieje.
Mączniak prawdziwy objawia się mączystymi plamami na wierzchu liścia.
Verticillioza objawia się nagłym więdnięciem roślin. Praktycznie roślina nie do uratowania.
SZKODNIKI
Mszyce i ślimaki nagie.
Zastosowanie
Mocno kamieniste miejsca na skalniaku, obrzeża rabat, pojemniki.
Uwagi
Campanula chamissonis został opisany w 1957 przez Andrieja Aleksandrowicza Fedorowa jako odrębny gatunek. Dopiero w 2002 roku został uznany jako podgatunek Campanula dasyantha.
Nazwa gatunkowa została nadana na cześć Adelberta von Chamisso, niemieckiego(francuskiego 
pochodzenia) przyrodnika, podróżnika i poety, a pod koniec życia członka Berlińskiej Akademii Nauk.
Przypisy
Wykorzystano zdjęcia z następujących stron:
Campanula chamissionis – http://kerstinstradgard.blogspot.com/2010/06/
Kwiaty – http://nargs.org/nargswiki/tiki-index.php?page=Plant+of+the+Month+February+2010
Liść – http://www.med.muni.cz/~mpesl/trafficjam/Farmacol/Rostlinky/index foliorum/
Kwiaty ogrodowe 
Dodaj komentarz